源氏6「末摘花」(9) Kartamo (9) 27%
源氏6「末摘花」(9) Kartamo (9) 27%
- 源氏物語 第6帖 末摘花 (9)
- Kartamo (9), 6a volumo el Rakontaro Genĝi
- teksto
Tiŭĵaŭo pli iritiĝis.
"Kiel pika konduto! Virino loĝanta en tiel barbara domo devus konduti signifoplene, afektante aprezon al ĉio, montrante interesojn al ne tiel kortiraj arboj kaj herboj, aŭ stato de la ĉielo. Kiam tia korenhavo estos supozata, tiam ŝi vidiĝos aminda. Kiom peza estus ŝia fono de la familio, esti ĉi tiom malpozitive estas ne interese nek dece."
Tiŭĵaŭo parolis al Genĝi, en amika tono senhezite, kiel kutime.
"Ĉu vi ricevis ŝian respondon tiel aŭ ĉi tiel? Mi prove montris mian aminklinon al ŝi, sed ĉio vaniĝis sen efiko."
Genĝi ridetis, pensante ke li konfesis amon al ŝi, kaj respondis al li.
"Ha, iel tiel. Mi ne volis vidi tian, kaj ne vidis tian."
Tiŭĵaŭo supozis, ke ŝi distingis inter la du, kaj okazis ĵaluzo en li.
Genĝi origine ne pensis ŝin profunde en la koro, kaj perdis entuziasmon pro ŝia ignoro, sed li aŭdis, ke lia amiko promenadas al ŝi fojojn, kaj ke ŝi akceptos tiun, kiu multe alparolos kaj tio fariĝos kutima al ŝi.
'Tiam li fiere sugestos al mi, ke li venkis min, la unuan alparolinton al ŝi, konkure!'
Tia supozo ĝenis lin, kaj li serioze konsilis kun Mjaŭbu.
"Doloriga estas la cirkonstanco de la princino, kial ŝi ne turniĝas al mi. Ŝi aŭ suspektus min papiliemulo. Sed mi ne estas tiel facilanima. Virinoj ne povas atendi min kun pacienco, kaj fine rilato inter ni konkludiĝas malsukcese. Kaj tiam oni metas kulpigon sur min.あまりうたてもあるかな。さやうなる住まひする人は、もの思ひ知りたる気色、はかなき木草(きくさ)、空の気色につけても、とりなしなどして、心ばせ推(お)しはからるるをりをりあらむこそあはれなるベけれ。重しとても、いとかうあまり埋(うも)れたらむは、心づきなくわるびたりと、中将はまいて心いられしけり。
例の隔(へだ)てきこえたまはぬ心にて、
「しかじかの返り事は見たまふや。こころみにかすめたりしこそ、はしたなくてやみにしか」
と愁(うれ)ふれば、
「さればよ。言ひ寄りにけるをや」
とほほ笑(ゑ)まれて、
「いさ。見むとしも思はねばにや、見るとしもなし」
と答(いら)へたまふを、人分きしけると思ふに、いとねたし。
君は、深うしも思はぬことの、かう情なきを、すさまじく思ひなりたまひにしかど、かうこの中将の言ひ歩(あり)きけるを、言(こと)多く言ひ馴れたらむ方(かた)にぞなびかむかし。したり顔にて、もとの事を思ひ放ちたらむ気色こそ愁はしかるべけれと思して、命婦を、まめやかに語らひたまふ。
「おぼつかなくもて離れたる御気色なむ、いと心うき。すきずきしき方に、疑ひよせたまふにこそあらめ。さりとも、短き心ばへつかはぬものを。人の心ののどやかなることなくて、思はずにのみあるになむ、おのづからわがあやまちにもなりぬべき。
a:1089 t:1 y:2
