源氏6「末摘花」(12) Kartamo (12) 37%
源氏6「末摘花」(12) Kartamo (12) 37%
- 源氏物語 第6帖 末摘花 (12)
- Kartamo (12), 6a volumo el Rakontaro Genĝi
- teksto
Sed ŝi restis tro timida, kaj ne turnis sin al la afero.
Mjaŭbu konsideris, ke ŝi kondukos lin proksimen al Kartamo, por paroli trans vandoj, kaj en okazo ne plaĉa, la afero finiĝos; kaj se ili havas ligiĝon de la antaŭa mondo, li kutime amvizitos ŝin, kontraŭ kio neniu povos kritiki. Ŝi estis facilanima juĝanto kun frivolo, kaj ne konsilis kun sia propra patro.8) Genĝi vizitas Kartamon
Estis la nokto post la dudeka tago de luna aŭgusto. Atendi la lunon leviĝanta malfrue en la nokto estis maltrankvile, nur steloj brilis serene, kaj sono de ventoblovo tra pinbranĉoj estis malĝoja. Kartamo ekparolis pri la antaŭaj gajaj jaroj kun la patro, kaj ekploris en larmoj. Mjaŭbu ŝajnis sendi sciigon al Genĝi, juĝinte, ke nun estas la bona ŝanco viziti. Li venis kaŝeme, kiel kutime.
Fine la luno leviĝis, kiam li rigardis la ruiniĝintan plektobarilon kun hororo. Tiam Kartamo ekludis kotoon en febla tono, rekomendite de la ĉambelanino Mjaŭbu. Li aŭdis la muzikon ne malbone. Mjaŭbu senpacienciĝis en perpleksita koro, ke ŝi ludu pli familiare kaj aldonu modernecon. Ne ŝtelvidite, li facile eniris la domon. Li alvenigis Mjaŭbu. Ŝi diris al Kartamo, en mieno de falsa surprizo.
"Okazis troa malfacilaĵo! Sinjoro iu nun vizitas vin. Li longe ne ŝatis vian senrespondan sintenon, kaj ĉiam mi rifuzis lian peton, ne trakteblan laŭ mia decido.あさましうものづつみしたまふ心にて、ひたぶるに見も入れたまはぬなりけり。
命婦は、さらば、さりぬベからんをりに、物越しに聞こえたまはむほど御心につかずは、さてもやみねかし、またさるべきにて、仮にもおはし通はむを、咎(とが)めたまふべき人なしなど、あだめきたるはやり心はうち思ひて、父君にも、かかることなども言はざりけり。8)
八月(はづき)二十余日(にじふよにち)、宵(よひ)過ぐるまで待たるる月の心もとなきに、星の光ばかりさやけく、松梢(こずゑ)吹く風の音心細くて、いにしへのこと語り出でて、うち泣きなどしたまふ。いとよきをりかなと思ひて、御消息(せうそこ)や聞こえつらむ、例のいと忍びておはしたり。
月やうやう出でて、荒れたる籬(まがき)のほどうとましく、うちながめたまふに、琴(きん)そそのかされて、ほのかに搔き鳴らしたまふほど、けしうはあらず。すこしけ近う、今めきたるけをつけばやとぞ、乱れたる心には心もとなく思ひゐたる。人目しなき所なれば、心やすく入りたまふ。命婦を呼ばせたまふ。今しも驚き顔に、
「いとかたはらいたきわざかな。しかじかこそおはしましたなれ。常にかう恨みきこえたまふを、心にかなはぬよしをのみ、いなびきこえはベれば、
a:1116 t:2 y:0
