源氏7「紅葉賀」(25) Acerfesteno (25) 83%
源氏7「紅葉賀」(25) Acerfesteno (25) 83%
- 源氏物語 第7帖 紅葉賀 (25)
- Acerfesteno (25), 7a volumo el Rakontaro Genĝi
- teksto
Genĝi tute ne supozis, ke tiu estas Toŭ, sed la ĉefo de la Ripara Oficejo, kiun ŝi ankoraŭ ne forgesas. Genĝi timis kun honto la okazon, kiam la maljunulo trovos lin, tute ne deĉa pro iliaj aĝoj juna kaj tre maljuna.
"Nu, tre ĝene. Mi foriros. Mi estas certa pri via antaŭscio, ke araneo fadenigis reton*. Vi trompis min maldolĉe."
Dirante, li prenis nur surveston kaj kaŝis sin malantaŭ biombo. Toŭ, tenante sin ne eksplodi en ridego, proksimiĝis al la biombo etendita de Genĝi, kaj maletendis ĝin de la alia flanko kun bruoj, minacante lin bombaste. Najŝi, tre maljuna kun talento kaj erotikeco jam havis multajn spertojn, kiam homoj tumulte malpaciĝas, kiu estis lerta sed nun timis, kiel violente agos la entrudanto, tremante pro ne konata teruro en konsterniĝo, kaj kaptis lian manikon. Genĝi volis forkuri antaŭ ol la kanajlo ekkonos kiu li estas, sed malbele imagante sian malantaŭan figuron forkuranta kun kapkovraĵo deformita, hezitis pro tia malsaĝula montriĝo. Tiŭĵaŭo tenis sin senvorta, neniel malkovrante, kiu li estas. Li afektis sin kolera kaj eltiris la glavon. Ŝi ripetis 'mia amata! mia amata!', premante siajn manojn kvazaŭ adorkliniĝi, kiu apenaŭ kondukis lin ekridegi. Ŝajnigi sin koketa kaj juna sur mieno estus kompreneble, sed ne taŭgis la maljunulino je kvindek sep aŭ ok bruas terurite en bela juna generacio je dudekkelk-aĝaj.* laŭ onidiro, araneo fadenigas reton kiel sciigo, antaŭ ol viro vizitas.
この中将とは思ひよらず、なほ忘れがたくすなる修理大夫(すりのかみ)にこそあらめと思すに、おとなおとなしき人に、かく似げなきふるまひをして、見つけられんことは恥づかしければ、
「あな、わづらはし。出でなむよ。蜘蛛(くも)のふるまひはしるかりつらむものを。心うくすかしたまひけるよ」
とて、直衣(なほし)ばかりを取りて、屛風(びゃうぶ)の後(うしろ)に人りたまひぬ。中将をかしきを念じて、引きたてたまへる屛風のもとに寄りて、こぼこぼと畳(たた)み寄せて、おどろおどろしく騒がすに、内侍は、ねびたれど、いたくよしばみなよびたる人のさきざきもかやうにてこころ動かすをりをりありければ、ならひて、いみじく心あわたたしきにも、この君をいかにしきこえぬるかと、わびしさにふるふふるふ、つと控(ひか)へたり。誰(たれ)と知られで出(い)でなばやと思せど、しどけなき姿にて、冠(かうぶり)などうちゆがめて走らむ後手(うしろで)思ふに、いとをこなるべしと思しやすらふ。中将、いかで我と知られきこえじ、と思ひて、ものも言はず、ただいみじう怒(いか)れる気色にもてなして、太刀(たち)を引き抜けば、女「あが君、あが君」と向ひて手をするに、ほとほど笑ひぬべし。好(この)ましう若やぎてもてなしたるうはべこそさてもありけれ、五十七、八の人の、うちとけてもの思ひ騒げるけはひ、えならぬ二十(はたち)の若人(わかうど)たちの御中にて物怖(お)ぢしたるいとつきなし。
a:916 t:1 y:1
