源氏35「若菜下」(59) Juna Verdaĵo B (59)
源氏35「若菜下」(59) Juna Verdaĵo B (59)
- 源氏物語 第35帖 若菜下 (59)
- Juna Verdaĵo B (59), el Rakontaro Genĝi
- エスペラント訳 esperanta traduko
Genĝi aŭdis ĉe la sciigo de la ĉambelanino, ke la tria pricino malsanas, aldone al la malsano de Violo, por kiu li tre flegadas, surprizite revenis al ŝi en Rokudeŭvin. Ŝi ŝajnis ne tiel grave malsana kiel Violo, kaj dronis en honto, ne vidante lian vizaĝon. Genĝi prenis tian sintenon kiel ŝian ĵaluzon kontraŭ lia longa forestado, kaj sentis ŝin ĉarma plu. Li raportis la malsanstaton de Violo al ŝi.
"Nun povus esti la lasta momento de ŝia vivo. Tial mi ne deziris montri al ŝi mian senfavoran sinstenon. De ŝia frua juneco mi ekzorgis ŝin, tial forlasi mi ne povas. Sekve mi pasigis tagojn, ne koncerne al aliaj aferoj dum monatoj. Post la paso de la nuna danĝera stadio, vi min bone komprenos."
Ŝi plu ĝemis, ĉar li ne perceptas ŝian malvirton, eĉ ĝian pecon, kaj perplekse sinkis en larmoj, de homoj ne konate.
La estro de la Gvardio estis en plua agonio, kaj pasigis tempon vane en vekiĝo kaj endormiĝo, en mateno kaj vespero. En la festotago de Kamo venis nobelaj amikoj al li por konkure kunspekti, kaj ŝovis lin iri, sed li restis en ĉagrena stato, kaj nur kuŝis en nebula meditado. Li respekte traktis la duan pricinon supraĵe, sed fakte li ne intime parolis kun la edzino, nur sidante en sia ĉambro. Li estis en la nebula pensado en soleco, kaj jen, li vidis la malvon portata de la knabino, kaj utais.
Kiel damne mi jen pekis,
Sanktan dian malvon plukis.
Malgraŭ ĝi li min pardone
Donos diornamon bene?
- 原文 originala japana teksto
悩ましげになむとありければ、大殿聞きたまひて、いみじく御心を尽くしたまふ御事にうち添へて、またいかにと驚かせたまひて渡りたまへり。そこはかと苦しげなることも見えたまはず、いといたく恥ぢらひしめりて、さやかにも見あはせたてまつりたまはぬを、久しくなりぬる絶え間を恨めしく思すにやといとほしくて、かの御心地のさまなど聞こえたまひて、
「いまはのとぢめにもこそあれ。今さらにおろかなるさまを見えおかれじとてなん。いはけなかりしほどよりあつかひそめて見放ちがたければ、かう、月ごろよろづを知らぬさまに過ぐしはベるにこそ。おのづから、このほど過ぎば、見なほしたまひてむ」
など聞こえたまふ。かく、けしきも知りたまはぬもいとほしく心苦しく思されて、宮は、人知れず涙ぐましく思さる。
督の君は、まして、なかなかなる心地のみまさりて、起き臥し明かし暮らしわびたまふ。祭の日などは、物見にあらそひ行く君達かき連れ来て言ひそそのかせど、悩ましげにもてなして、ながめ臥したまへり。女宮をば、かしこまりおきたるさまにもてなしきこえて、をさをさうちとけても見えたてまつりたまはず、わが方に離れゐて、いとつれづれに心細くながめゐたまへるに、童べの持たる葵を見たまひて、
くやしくぞ
つみをかしけるあふひ草
神のゆるせる
かざしならぬに
- 京都大学附属図書館所蔵 貴重書(中院文庫)『源氏物語』Kioto-Univ.
la valora kajero de la biblioteko de Kioto-Universitato
- 右ページ3行目より de la 3-a linio, dekstra paĝo
(へし)なやましけになんとありけれハおとゝきゝ
- 右ページ3行目より de la 3-a linio, dekstra paĝo
- 尾州河内本源氏物語(13世紀) teksto de Bisyû-Kawati, 13a jarcento
(名古屋市蓬左文庫,重要文化財)
manuskripto de "Bisyû-Kawati", nacia grava restaĵo, 13a jarcento
- 右ページ8行目より de 8-a linio, dekstra paĝo
(るへし)なやましけになとありけれは・おとゝき
- 右ページ8行目より de 8-a linio, dekstra paĝo
- 青表紙本(宮内庁書陵部蔵) teksto de Korteg-Subminsterio
manuskripto de "Blua Kovrilo" (bibliolteko de La Korteg-Subminsterio)
- 左ページ7行目より de la 7-a linio, maldekstra paĝo
(し)なやましけになむとありけれ
- 左ページ7行目より de la 7-a linio, maldekstra paĝo
- 北村季吟『源氏物語湖月抄』Kogetu-syô (1673)
初版(1891)/10版(1899)大阪 積善社
komentario de KITAMURA Kigin "Kogetu-syô"(lagoluno), 1673
a:1516 t:1 y:0
