源氏35「若菜下」(72) Juna Verdaĵo B (72)
源氏35「若菜下」(72) Juna Verdaĵo B (72)
- 源氏物語 第35帖 若菜下 (72)
- Juna Verdaĵo B (72), el Rakontaro Genĝi
- エスペラント訳 esperanta traduko
Ĉu cikado vin urĝigas?
Kiel vesperroso larma
Jen manikoj malsekiĝas
Min vi lasas nur malvarma
Ŝi honeste utais sian koron ankoraŭ junan, kio sonis ĉarme. Li residiĝis kaj ĝeme diris: "Ho, embarasite."
Kiel aŭdas cikadkrion
Ĉe l' dom' de l' amata homo
Ĝi perplekse kirlas koron
Perde stabilec' sen komo
Tiel li fariĝis sendecida, kaj fine restis ĉi tie por esti kompata al ŝi. Sed li ankoraŭ ne havis korpacon en pensado al Violo, kaj li endormiĝis post manĝo de nur fruktoj.31) Genĝi trovas amleteron
Genĝi ellitiĝis en la frumateno por eliri, kiam estis ankoraŭ friske.
"Mi perdis hieraŭ nokte mian malpezan manventumilon ie. Ĉi tiu sendas ne freŝan blovon."
Li metis la ornamitan ventumilon tie, kaj apudirante serĉis la sian ĉirkaŭ la sidejo, kie li iomete dormis hieraŭ. Jen li trovis la falditan pinton de helverda maldika letero sub la iom malneta rando de la sidkuseno. Li eltiris kaj legis ĝin sen ia konsidero, kaj trovis, ke ĝi estas la letero de vira mano. La du paperoj estis bone parfumitaj, kaj sur ili aperis profunda koro detale. Ĝi estis la mano de tiu Denta Kverko sendube!
- 原文 originala japana teksto
夕露に
袖ぬらせとやひぐらしの
鳴くを聞く聞く
起きて行くらむ
片なりなる御心にまかせて言ひ出でたまへるもらうたければ、ついゐて、「あな苦しや」とうち嘆きたまふ。
待つ里も
いかが聞くらんかたがたに
心さわがす
ひぐらしのこゑ
など思しやすらひて、なほ情なからむも心苦しければとまりたまひぬ。静心なくさすがにながめられたまひて、御くだものばかりまゐりなどして大殿籠りぬ。まだ朝涼みのほどに渡りたまはむとて、とく起きたまふ。
「昨夜のかはほりを落して。これは風ぬるくこそありけれ」
とて、御扇置きたまひて、昨日うたたねしたまへりし御座のあたりを立ちとまりて見たまふに、御褥のすこしまよひたるつまより、浅緑の薄様なる文の押しまきたる端見ゆるを、何心もなく引き出でて御覧ずるに、男の手なり。紙の香などいと艶に、ことさらめきたる書きざまなり。二重ねにこまごまと言きたるを見たまふに、紛るべき方なくその人の手なりけり、と見たまひつ。
a:2010 t:1 y:1