源氏35「若菜下」(69) Juna Verdaĵo B (69)
源氏35「若菜下」(69) Juna Verdaĵo B (69)
- 源氏物語 第35帖 若菜下 (69)
- Juna Verdaĵo B (69), el Rakontaro Genĝi
- エスペラント訳 esperanta traduko
Ŝi ne loĝis ĉi tie en Nideŭvin dum longe, tial aranĝo en la domo ŝajnis iom kadukita, kaj eĉ tre malvasta, kompare kun la pompa Rokudeŭvin. Dum iomete da interspaco de ŝia bonfarteto, ŝi trovis abrable la urĝe kaj bone aranĝitajn ĝardenan duktan akvon kaj boskon, kaj ĝojis la travivintajn tagojn.
La lageto situis tre friska, kaj lotusfloroj plene floris; la folioj estis tre verdaj kaj la rozoj sur ili briletis kiel perloj. Genĝi diris.
"Vidu ilin. Ili solaj afektas silentaj."
Ŝi unuafoje rigardis la scenon, elvekiĝante.
"Mi suspektas, ĉu mi estas en sonĝo, ke vi rigardas ilin. Fojfoje estis tia tempo, kiam mi finus mian vivon."
Li konfesis kun larmoj. Violo estis kortuŝita je la vortoj, kaj utais.
Ĉu mi vivos nur portempe
Kiam rosoj brilas pompe?
Rosoj nun por vaporiĝi
Sidas vane por ĝin digi?
Li reutais.
Mi nun firme vin promesos
Estu ni do samlotuse
En la perla brilo kuŝos
Kor' en koro manojn tuŝe
Eliri de ŝia loko estis ne vole, sed li zorgis, ke aŭdos la mikado kaj Suzaku. Pasis tagoj de post la princino ekmalsaniĝis, sed pro atenta rigardado al Violo, li tute ne vizitis ŝin. Jen li decidis ekiri al Rokudeŭvin, pensante, ne bone estas resti nur en domo eĉ en tia serena tago.
- 原文 originala japana teksto
年ごろ住みたまはで、すこし荒れたりつる院の内、たとしへなく狭げにさへ見ゆ。昨日今日かくものおぼえたまふ隙にて、心ことに繕はれたる遣水前栽の、うちつけに心地よげなるを見出だしたまひても、あはれに今まで経にけるを思ほす。
池はいと涼しげにて、蓮の花の咲きわたれるに、葉はいと青やかにて、露きらきらと玉のやうに見えわたるを、
「かれ見たまへ。おのれ独りも涼しげなるかな」
とのたまふに、起き上がりて見出だしたまへるもいとめづらしければ、
「かくて見たてまつるこそ夢の心地すれ。いみじく、わが身さへ限りとおぼゆるをりをりのありしはや」
と、涙を浮けてのたまへば、みづからもあはれに思して、
消えとまる
ほどやは経べきたまさかに
蓮のつゆの
かかるばかりを
とのたまふ。
契りおかむ
この世ならでも蓮葉に
玉ゐる露の
こころへだつな
出でたまふ方ざまはものうけれど、内裏にも院にも聞こしめさむところあり、悩みたまふと聞きてもほど経ぬるを、目に近きに心をまどはしつるほど、見たてまつることもをさをさなかりつるに、かかる雲間にさへやは絶え籠らむ、と思したちて渡りたまひぬ。
a:2185 t:1 y:1