源氏35「若菜下」(66) Juna Verdaĵo B (66)
源氏35「若菜下」(66) Juna Verdaĵo B (66)
- 源氏物語 第35帖 若菜下 (66)
- Juna Verdaĵo B (66), el Rakontaro Genĝi
- エスペラント訳 esperanta traduko
"La grava malsanulo ŝajnis subite fininta la vivon. Ĉambelaninoj nur bruis senorde, ne povinte regi koron. Ankaŭ mi estis malkvieta kaj konsternita. Mi poste esprimos mian koran dankon pro viaj sinceraj vizitoj."
Genĝi dankis al la vizitantoj. La estro havis ŝokon en sia koro, pensante, ke li ne povos viziti lin krom tia okupita cirkonstanco, kaj sentante timon sen kialo, pro sia propra malpura koro.
Post la reviviĝo de Violo Genĝi konsideris la sperton pli time, tial li multigis la tre specialan preĝadon, revokante la bonzojn. La sinjorino estis naŭza eĉ kiam ŝi vivis, sin montrante kiel vivanta aperaĵo, kaj nun fariĝis la terura fantomo, post transiro al alia sfero. Tio estis tre abomena, tial li ne povis forvore zorgi pri Aŭtunŝata, pensante ŝin kiel la filino de la sinjorino. Li pensis, ke virino estas ĝenerale la fadenkomenco de kulpoj kaj ke tuta rilato inter geviroj estas evitinda. Li rememoris la intiman rakonton kun Violo, kion neniu konas, en kio li menciis pri la sinjorino. Fine li konkludis, ke ĝi estas la malica animo de la princonakintino de Rokudeŭ, kaj pro tio tre ĉagreniĝis.
Violo varme deziris tondi hararon kaj fariĝi boonzino. Genĝi pensis budhan efikon per tio, kaj lasis ŝin esti tondita je supraj haroj nur iom, kaj ricevi kvin malpermesojn. Kiam la mentoro-bonzo klarigis la superecon de la ordonoj, inter kiuj miksiĝis valoraj vortoj, Genĝi sidis apud ŝi, kritikeble tuj apude.
- 原文 originala japana teksto
「重き病者のにはかにとぢめつるさまなりつるを、女房などは心もえをさめず、乱りがはしく騒ぎはべりけるに、みづからも、えのどめず心あわたたしきほどにてなむ。ことさらになむ、かくものしたまへるよろこびは聞こゆべき」
とのたまへり。督の君は胸つぶれて、かかるをりのらうろうならずはえ参るまじく、けはひ恥づかしく思ふも、心の中ぞ腹ぎたなかりける。
かく、生き出でたまひての後しも、恐ろしく思して、またまたいみじき法どもを尽くして加へ行はせたまふ。うつし人にてだに、むくつけかりし人の御けはひの、まして世かはり、あやしきもののさまになりたまへらむを思しやるに、いと心うければ、中宮をあつかひきこえたまふさへぞ、このをりはものうく、言ひもてゆけば、女の身はみな同じ罪深きもとゐぞかしと、なべての世の中いとはしく、かの、また、人も聞かざりし御仲の睦物語にすこし語り出でたまへりしことを言ひ出でたりしに、まことと思し出づるに、いとわづらはしく思さる。
御髪おろしてむ、と切に思したれば、忌むことの力もやとて、御頂しるしばかりはさみて、戒ばかり受けさせたてまつりたまふ。御戒の師、忌むことのすぐれたるよし仏に申すにも、あはれに尊き言まじりて、人わるく御かたはらに添ひゐたまひて、
- 京都大学附属図書館所蔵 貴重書(中院文庫)『源氏物語』Kioto-Univ.
la valora kajero de la biblioteko de Kioto-Universitato
- 左ページ4行目より de la 4-a linio, maldekstra paĝo
(こしめして)おもきひやうさのにはかにとち
- 左ページ4行目より de la 4-a linio, maldekstra paĝo
- 尾州河内本源氏物語(13世紀) teksto de Bisyû-Kawati, 13a jarcento
(名古屋市蓬左文庫,重要文化財)
manuskripto de "Bisyû-Kawati", nacia grava restaĵo, 13a jarcento
- 左ページ8行目より de la 8-a linio, maldekstra paĝo
(給へるよしきこしめいて・)をもきひやうさ(病者)の
- 左ページ8行目より de la 8-a linio, maldekstra paĝo
- 青表紙本(宮内庁書陵部蔵) teksto de Korteg-Subminsterio
manuskripto de "Blua Kovrilo" (bibliolteko de La Korteg-Subminsterio)
- 右ページ7行目より de la 7-a linio, maldekstra paĝo
(よしきこしめしいて)をもきひやう
- 右ページ7行目より de la 7-a linio, maldekstra paĝo
- 北村季吟『源氏物語湖月抄』Kogetu-syô (1673)
初版(1891)/10版(1899)大阪 積善社
komentario de KITAMURA Kigin "Kogetu-syô"(lagoluno), 1673
a:2046 t:1 y:0
