Lernu Esperanton! 理論的に作られた国際共通語エスペラントを学びませんか

源氏1「桐壺」(12) Sinjorino Paŭlovnio (12) 47%

源氏1「桐壺」(12) Sinjorino Paŭlovnio (12) 47%


genzi/01kiri12.jpg

  • teksto
    •  Mjaŭbu diris.
       "Tute same al Lia Moŝto. Li diras. 'Mi fervore amis ŝin por aliula miro eksterordinare, ne povinte regi mian koron. Tion mi nun juĝas ne longedaŭra ligiĝo kun korŝiro. Mi kredas, ke mi neniam vundis aliulon en la mondo. Sed ŝi suferis multe da ĵaluzoj neniel okazeblaj, kaj konklude mi estis forlasita de ŝi ĉi-tiamaniere, ne kvietigeble. Mi nun fariĝis tro obstina antaŭ aliulaj rigardoj, kaj volas ekscii, kia estas mia destino de la antaŭa mondo.' Li ripete parolis tiamaniere, kaj estis nur en larmoj."
       Ŝi rakontis senfine, kaj diris en larmoj.
       "Jam la nokto estas ege profunda. Mi volas reiri en ĉi tiu nokto, kaj raporti al Mikado."
       Ŝi rapidis reiri la Palacon.
       Estis ĝuste la tempo de subiro de la luno, kaj la ĉielo estis pure serena. Vento malvarmiĝis agrable, kaj insektoj ĉirpadis lamente el herboj, preskaŭ logante homojn al larmoj. Fakte ne facile estis eliri de la domo en herboj. Mjaŭbu:

      	Ksenogrilo ĉirpas laŭte
      	Same mi plorkrias raŭke
      	Larmoj falas tiom longe
      	Kiom en aŭtuno longe

       Ŝi ne kuraĝis tuj surĉariĝi. La patrino mesaĝis al ŝi pere de ĉambelanino.

      	"Tutseveras insektĉirpo
      	Tian domon kun bonkoro
      	Ja vizitis plorlamente
      	Supernuba nobla damo

      Mi eĉ emus diri tian grumblon."
       Nun estas ne taŭge doni fascinan donacon. La patrino preparis kompleton de vestoj kaj keston de iloj harkombi de la kaŭjo, kio estis konservitaj kiel ŝiaj memoraĵoj, por donaci en la deca okazo.

       「上(うへ)もしかなん。『わが御心ながら、あながちに人目驚くばかり思されしも、長かるまじきなりけりと、今はつらかりける人の契りになん。世に、いささかも人の心をまげたることはあらじと思ふを、ただこの人のゆゑにて、あまたさるまじき人の恨みを負ひしはてはては、かううち棄(す)てられて、心をさめむ方なきに、いとど人わろうかたくなになりはつるも、前(さき)の世ゆかしうなむ』と、うち返しつつ、御しほたれがちにのみおはします」
      と語りて尽きせず。泣く泣く、
       「夜いたう更けぬれば、今宵(こよひ)過ぐさず、御返り奏せむ」
      と急ぎ参る。
       月は入(い)り方(かた)の、空清う澄みわたれるに、風いと涼しくなりて、草むらの虫の声々もよほし顔なるも、いと立ち離れにくき草のもとなり。

      	鈴虫の
      	声のかぎりを尽くしても
      	長き夜あかず
      	ふる涙かな

      えも乗りやらず。

      	「いとどしく
      	虫の音(ね)しげき浅茅生(あさじふ)に
      	露おきそふる
      	雲の上人(うへびと)

      かごとも聞こえつべくなむ」
      と、言はせたまふ。
       をかしき御贈り物などあるべきをりにもあらねば、ただかの御形見にとて、かかる用もやと残したまへりける、御装束(さうぞく)一(ひと)くだり、御髪上(みぐしあげ)の調度(てうど)めく物、添へたまふ。

a:1159 t:1 y:0

コメント



認証コード7144

コメントは管理者の承認後に表示されます。

powered by Quick Homepage Maker 4.91
based on PukiWiki 1.4.7 License is GPL. QHM

最新の更新 RSS  Valid XHTML 1.0 Transitional