源氏6「末摘花」(23) Kartamo (23) 70%
源氏6「末摘花」(23) Kartamo (23) 70%
- 源氏物語 第6帖 末摘花 (23)
- Kartamo (23), 6a volumo el Rakontaro Genĝi
- teksto
Belaj estis ŝia kapo, kaj longa hararo fluanta kaj restanta riĉe ĉe piedo de la survesto, kaj pli longa je unu futo, same al aliaj amatinoj, kaj ne malsupera ol ili.
Priparoli ŝian vestaĵon similas al tro kritikema afero, sed ankaŭ en la malnovaj rakontoj oni komencas skribi de priskribo de vestaĵoj. Ŝi vestis sin per helrozkoloran veston sed kaduke blankiĝintan, sur nigriĝinta subvesto, kies originala koloro estis ne deĉifrebla, kun survesto el zibela pelto bonkvalita en profunda parfumo. Tio estis tradicia fasono antikva, sed ne deca al nuntempa senso de juna virino, kaj aspektis rimarkinde okulfrapa. Se ĉi tian pelton ŝi ne surhavus, ŝi estus tro frosta kun la pala vizaĝo, kompatinde. Konsternite, li forgesis vortojn diri, kaj sentis sin ankaŭ silentema. Por rompi tian sicuacion, li alparolis iel kaj tiel, sed ŝi hontis paroli, kaj kaŝis sian buŝon per la maniko. Tia konduto ŝajnis kampareca kaj esktermoderna, kio imagigis streĉitajn kubutojn de ceremoni-oficistoj, ambaŭflanken etendantajn. Ŝia ridanta mieno kontraŭe tre maltrankviligis lin. En kompato senfina li urĝe eliras de la domo.
"Kiam ne ekzistas subtenanto, tiam vi devus intime akcepti la ekamanton, kaj tiam via deziro estus plenumita. Mi estas dolora, sen via intimiĝo."
Tiel pretekstante, li utais.頭(かしら)つき、髪のかかりはしも、うつくしげにめでたしと思ひきこゆる人々にも、をさをさ劣るまじう、袿(うちき)の裾(すそ)にたまりて、ひかれたるほど、一尺(しゃく)ばかり余りたらむと見ゆ。
着たまへる物どもをさへ言ひたつるも、もの言ひさがなきやうなれど、昔物語にも、人の御装束(さうぞく)をこそまづ言ひためれ。ゆるし色のわりなう上白(うはじら)みたる一かさね、なごりなう黒き袿(うちき)かさねて、上着(うはぎ)には黒貂(ふるき)の皮衣(かはぎぬ)、いときよらにかうばしきを着たまへり。古代のゆゑづきたる御装束なれど、なほ若やかなる女の御よそひには、似げなうおどろおどろしきこと、いともてはやされたり。されど、げにこの皮なうて、はた寒からましと見ゆる御顔ざまなるを、心苦しと見たまふ。何ごとも言はれたまはず、我さへロとぢたる心地したまへど、例のしじまもこころみむと、とかう聞こえたまふに、いたう恥ぢらひて、口おほひしたまへるさへ、ひなび古(ふる)めかしう、ことごとしく儀式官(ぎしきくわん)の練(ね)り出でたる肘(ひぢ)もちおぼえて、さすがにうち笑(ゑ)みたまへる気色(けしき)、はしたなうすずろびたり。いとほしくあはれにて、いとど急ぎ出でたまふ。
「頼もしき人なき御ありさまを、見そめたる人には、うとからず思ひ睦(むつ)びたまはむこそ、本意(ほい)ある心地すベけれ。ゆるしなき御気色なれば、つらう」
などことつけて、
a:1567 t:1 y:0