源氏6「末摘花」(29) Kartamo (29) 89%
源氏6「末摘花」(29) Kartamo (29) 89%
- 源氏物語 第6帖 末摘花 (29)
- Kartamo (29), 6a volumo el Rakontaro Genĝi
- teksto
"Jen, respondo al hieraŭ. Mi estis streĉita strange."
Estantaj ĉambelaninoj deziris legi ĝin, kio okazis. Li foriris recitante:Mumeflorojn kies ruĝon Tiel ĵetis mi fraŭlinon De Mikasa...
Mjaŭbu sentis ĝin interesa. Aliaj ĉambelaninoj, ne komprenante la kaŝitan signifon, akuzis ŝin.
"Ho, kial vi sola ridas!"
"Ne, en ĉi tiu prujna mateno malvarma, li kredeble vidis nazon similan al ruĝa silko. Kompate al lia recitado kun multaj tranĉetoj."
Ili reputacie babilis.
"Lia truda utaado! Neniu ruĝnazo inter ni. Aŭ, ĉu servas nun Sakon-no-Mjaŭbu aŭ manaĝoservistino de Figo?"
Mjaŭbu transdonis la respondon de Genĝi al la domo de la princino, kie svarme kolektiĝis ĉambelaninoj kaj aprezis ĝin.Vin multnoktojn mi ne vidas Veston mete inter ni Ĉu vi volas min surmeti La donacan veston plu?
Li skribis ĝin sur blanka papero intence senorde, kio montriĝis interese kontraŭe.
Vespere en la lasta tago de la jaro, Mjaŭbu, kiel la sendito de Genĝi, donacis al la princino la kompleton de vestaĵoj, kiujn oni doncis al li, metante en la antaŭan vestokeston, veston teksitan el ruĝaj kaj purpuraj fadenoj, flavecan veston ambaŭflanke, k.a. Kartamo konsciis, ke la koloro de ŝia donaco ne plaĉis al li. La maljunaj servistinoj decide diris.
"Ĝi estis kortire purpurkolora. Ne malbonis."女房たち、何ごとならむとゆかしがる。
「ただ、梅の花の、色のごと、三笠の山の、をとめをば、すてて」
と、歌ひすさびて出でたまひぬるを、命婦はいとをかしと思ふ。心知らぬ人々は、
「なぞ。御独(ひと)り笑みは」
と、とがめあへり。
「あらず。寒き霜朝(しもあさ)に、掻練(かいねり)このめるはなの色あひや見えつらむ。御つづしり歌のいとほしき」
と言へば、
「あながちなる御ことかな。このなかには、にほへるはなもなかめり。左近(さこんの)命婦(みゃうぶ)肥後(ひごの)采女(うねべ)やまじらひつらむ」
など、心もえず言ひしろふ。御返り奉りたれば、宮には女房つどひて見めでけり。逢はぬ夜を へだつる中の衣手に かさねていとど 見もし見よとや
白き紙に、捨て書いたまへるしもぞ、なかなかをかしげなる。
晦日(つごもり)の日、夕つ方、かの御衣箱(ころもばこ)に、御料(れう)とて人の奉れる御衣(ぞ)一具(ひとぐ)、葡萄染(えびぞめ)の織物の御衣(ぞ)、また山吹かなにぞ、いろいろ見えて、命婦ぞ奉りたる。ありし色あひをわろしとや見たまひけんと、思ひ知らるれど、
「かれはた、紅(くれなゐ)がおもおもしかりしをや。さりとも消えじ」
と、ねび人どもは定むる。
a:1796 t:3 y:0
