源氏5「若紫」(18) Juna Violo (18) 34%
源氏5「若紫」(18) Juna Violo (18) 34%
- 源氏物語 第5帖 若紫 (18)
- Juna Violo (18), el Rakontaro Genĝi
- teksto
La soŭduo reutais.
"Je akvfalo vi eklarmas Pura fluo de la monto Mia kor' ne ekscitiĝas Jam rutina en purmondo
Sono de akvofalo estas jam kutima al miaj oreloj."
La mateniĝanta ĉielo estis dense kovrita de nebulo, kaj montobirdoj pepadis tie kaj ĉi tie. Petaloj de arboj kaj herboj, kies nomoj estis ne konataj, disfalis velke en diversaj koloroj, kvazaŭ etendita orŝtofo. Genĝi vidis cervojn migrantaj mirige, kaj dume lia malsano estis forgesita.
La asketo, ne povanta facile moviĝi, tutforte vizitis lin malsupren, kaj signis per manfingroj kaj recitis daranion saskrite. Lia raŭka voĉo estis tordita per manko de liaj dentoj, kio sentigis sanig-efikegon dum lia multjara trejnado, kaj li daŭre recitis la daranion.9) ĉe foriro
Foririntaj akompanantoj revenis por renkonti Genĝi, kaj gratulis lian resaniĝon. Ankaŭ venis konsolmesaĝo de Mikado. La soŭduo preparis ĉiajn fruktojn rarajn en la Urbo, eĉ traserĉante ĝis fundo de valo. Li diris.
"Mi devas teni miltagan striktan promeson nepre plenumendan ĝis ĉi tiu jaro, pro kio mi ne povas akompani vian reiron. Ju pli intima ni fariĝis, des pli bedaŭra estas nia apartiĝo."「さしぐみに 袖ぬらしける山水に すめる心は 騒ぎやはする
耳馴れはべりにけりや」
と聞こえたまふ。
明けゆく空は、いといたう霞(かす)みて、山の鳥ども、そこはかとなう囀(さへづ)りあひたり。名も知らぬ木草(きくさ)の花どもも、いろいろに散りまじり、錦を敷けると見ゆるに、鹿のたたずみ歩くもめづらしく見たまふに、なやましさも紛(まぎ)れはてぬ。
聖(ひじり)、動きもえせねど、とかうして護身(ごしん)まゐらせたまふ。かれたる声の、いといたうすきひがめるも、あはれに功(くう)づきて、陀羅尼(だらに)読みたり。9)
御迎への人々参りて、おこたりたまへるよろこび聞こえ、内裏(うち)よりも御とぶらひあり。僧都、世に見えぬさまの御くだもの、何くれと、谷の底まで掘り出で、いとなみきこえたまふ。
「今年ばかりの誓ひ深うはべりて、御送りにもえ参りはべるまじきこと。なかなかにも思ひたまへらるべきかな」
など聞こえたまひて、
a:1085 t:3 y:0
