源氏5「若紫」(39) Juna Violo (39) 75%
源氏5「若紫」(39) Juna Violo (39) 75%
- 源氏物語 第5帖 若紫 (39)
- Juna Violo (39), el Rakontaro Genĝi
- teksto
Genĝi mem konceptis sian agon bruta, kaj alparolis ŝin ĝentile.
"Venu mian domon. Tie estas multaj interesaj bildoj, kaj oni ludas per paperpupoj."
Li ĵetis la vortojn, plaĉindajn al ŝia koro. Ŝi sentis lin intima en sia juna koro, kaj ne tro timis lin, sed ankoraŭ restis strange mistera. Ŝi ne povis endormiĝi, kaj nur kuŝis tie, daŭre hezitante.
Vento blovegis ŝtorme dum la tuta nokto. Ĉambelaninoj murmuris reciproke.
"Se li ne estus kun ni, kiel solecaj estus ni. Se ili estus en decaj aĝoj por geedziniĝi..."
La nutristino servis tuj apud la lito, de sia respondeco. Ventoblovo ĉesis iom, kaj Genĝi intencis reiri en mallumo dum la nokto, afektante kvazaŭ post la vizito al amatino. Li diris.
"Mi estos pli dorna pri ŝi eĉ momenton, vidinte tiel mirindan. Mi volas akcepi ŝin en mian domon, kie mi povos vidi ŝin matene kaj vespere. Kiel mizere, ke ŝi restas ĉi tie!"
Seŭnagon respondis.
"Mi aŭdis pri ŝia patro princo, ke li venos por preni ŝin, post la kvardeknaŭataga funebra ceremonio."
Genĝi diris.
"Certe li estas apogebla samsangulo, sed li jam loĝis aliloke dum longe, kaj tial ŝi sentos lin nefamiliara, samkiel min. Ĉi-foje mi vidis ŝin por la unua fojo, kaj mia profunda zorgo superos lin."
Kaj li karesis Junan Violon je la kaphararo, kaj foriris de tie, retrorigandante multajn fojojn.
わが御心地も、かつは、うたておぼえたまへど、あはれにうち語らひたまひて、
「いざたまへよ。をかしき絵など多く、雛(ひひな)遊びなどする所に」
と、心につくべきことをのたまふけはひの、
いとなつかしきを、幼き心地にも、いといたう怖(お)ぢず、さすがにむつかしう、寝も入らずおぼえて、身じろき臥(ふ)したまへり。
夜ひと夜(よ)風吹き荒るるに、
「げにかうおはせざらましかば、いかに心細からまし。同じくはよろしきほどにおはしまさましかば」
とささめきあへり。乳母(めのと)は、うしろめたさに、いと近うさぶらふ。風すこし吹きやみたるに、夜深(ぶか)う出でたまふも、事あり顔なりや。
「いとあはれに見たてまつる御ありさまを、今はまして片時(かたとき)の間(ま)もおぼつかなかるべし。明け暮れながめはベる所に渡したてまつらむ。かくてのみはいかが。もの怖(お)ぢしたまはざりけり」
とのたまへば、
「宮も御迎へになど聞こえのたまふめれど、この御四十九日(なななぬか)過ぐしてや、など思うたまふる」
と聞こゆれば、
「頼もしき筋(すぢ)ながらも、よそよそにてならひたまへるは、同じうこそ疎(うと)うおぼえたまはめ。今より見たてまつれど、浅からぬ心ざしはまさりぬべくなむ」
とて、かい撫(な)でつつ、かへりみがちにて出でたまひぬ。
a:1622 t:1 y:0