源氏5「若紫」(19) Juna Violo (19) 36%
源氏5「若紫」(19) Juna Violo (19) 36%
- 源氏物語 第5帖 若紫 (19)
- Juna Violo (19), el Rakontaro Genĝi
- teksto
Kaj li servis sakeon. Genĝi diris.
"Mi estis allogita al montakvo, sed mi timas, ke Lia Moŝto zorgas pri mi. Mi nepre revenos ĉi tien, ne preterpasante la sezonon de plenflora sakuro.Post reveno al palaco Mi reklamos montsakuron Frue veni ol la vento Kiu ŝiros for petalojn"
Lia figuro kaj eĉ voĉo estis gratulinda, kontraŭ kiu reutais la monaĥo.
Vin rigarde mi imagis, Udumbaro* nun ekfloras Kial do mi nun aprezas Sakurar' por tempo flori
Genĝi ridetis kaj respondis.
"Kiel malfacile trovi tiun raran floron, floranta post multaj jaroj!"
La asketo ricevis tason el viskvito kiel la donacon, kaj utais.Pinan pordon montprofunde Mi malfermis tre malofte Por rigardi belan floron Ne viditan en longvivo
Li fikse rigardis Genĝi en larmoj. Kiel gardilo li donacis al li tokon** kun akraj pintoj ambaŭflanke. Vidante tion, ankaŭ la soŭduo donacis al Genĝi ornamitajn tiliajn bidojn de rozario, kiujn importis la kronprinco Saŭtoku el Pekĉeo, metinte en la skatolon ĥineskan, kiun en travideblan sakon, alkroĉante al branĉeto de kvinpingla pino,
* imaga arbo, kiu ekfloras unu fojon en mil jaroj.
** budha armilo, simbolanta ŝirmon kontraŭ malicaj delogoj.大御酒(おほみき)まゐりたまふ。
「山水に心とまりはベりぬれど、内裏(うち)よりおぼつかながらせたまへるもかしこければなむ。いまこの花のをり過(す)ぐさず参り来む。宮人に 行きて語らむ山桜 風よりさきに 来ても見るべく」
とのたまふ御もてなし、声(こわ)づかひさへ目もあやなるに、
優曇華(うどんげ)の 花待ち得たる心地して 深山桜(みやまざくら)に 目こそうつらね
と聞こえたまへば、ほほ笑(ゑ)みて、
「時ありて一度(ひとたび)開くなるは、かたかなるものを」
とのたまふ。聖(ひじり)、御土器(かはらけ)賜はりて、奥山の 松のとぼそをまれにあけて まだ見ぬ花の かほを見るかな
とうち泣きて見たてまつる。聖、御まもりに、独鈷(とこ)奉る。見たまひて、僧都、聖徳太子(さうとくたいし)の百済(くだら)より得たまへりける金剛子(こんがうじ)の数珠(ずず)の玉の装束(さうぞく)したる、やがてその国より入れたる筥(はこ)の唐(から)めいたるを、透(す)きたる袋に入れて、五葉(ごえふ)の枝につけて、
a:1717 t:1 y:0
